سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

RSS

عضو شوید

:: فراموشی رمز عبور؟

عضویت سریع

سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود

rezaeinamavar

rezaei

تک آهنگهای جدید.فیلم های ایرانی

soft

اخبار IT

عکاسی مهر شهر گیلوان

افزایش قد

علمی وفرهنگی و ورزشی و نرم افزار

شوری سنج اب اکواریوم

کمربند چاقویی مخفی

ارسال لینک

سایت رسمی حسابداری و حسابرسی []

آمار مطالب

:: کل مطالب : 900
:: کل نظرات : 36

آمار کاربران

:: افراد آنلاین : 2
:: تعداد اعضا : 22

کاربران آنلاین

آمار بازدید

:: بازدید امروز : 366
:: باردید دیروز : 3216
:: بازدید هفته : 11232
:: بازدید ماه : 19651
:: بازدید سال : 56145
:: بازدید کلی : 481961

Dual Channel چيست؟

نوشته شده توسط : سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

حافظه اصلي سيستم (RAM) يكي از مهم‌ترين بخش‌هاي كامپيوتر است كه معمولاً توجه كمي به آن مي‌شود. پردازنده‌‌هاي امروزي بسيار سريع‌تر از حافظه‌ها هستند و معمولاً براي دسترسي به اطلاعات ذخيره شده در حافظه بايد زماني را در انتظار بمانند.

در چنين مواقعي پردازنده در وضعيت بيكاري قرار مي‌گيرد و هيچ‌گونه كاري انجام نمي‌دهد (البته در عمل هيچ‌گاه اتفاق نمي‌افتد). اين موضوع سبب شده تا حافظه شبيه به يك گلوگاه شود و كارايي سيستم را تا حد زيادي محدود كند. بنابراين اگر بخواهيد كارايي پردازنده سيستم محدود نشود بايد حافظه‌‌اي سريع‌تر از پردازنده داشته باشيد.

Dual Channel روشي است كه سرعت ارتباطي بين كنترلركننده حافظه و حافظه را دو برابر مي‌كند و موجب بهبود كارايي سيستم مي‌شود. ما در اين مقاله هر آنچه كه لازم است در مورد فناوريDual Channel بدانيد را شرح خواهيم داد. چگونه كار مي‌كند؟ چگونه بايد پيكربندي كرد؟ و چگونگي محاسبه سرعت انتقال اطلاعات و... .

اجازه دهيد قبل از آن‌كه به بررسي نحوه عملكرد حافظه‌هاي Dual Channel بپردازيم، در مورد نحوه ارتباط حافظه با سيستم توضيحاتي را ارائه دهيم. حافظه توسط مدارهايي كه كنترلر حافظه ناميده مي‌شوند كنترل مي‌شود.

اين مدارها به‌طور كلي در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل در چيپ‌ست پل شمالي و در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي K8 شركت AMD در درون پردازنده قرار دارد. لازم به ذكر است كه اين كنترلر در پردازنده‌هاي سري K7(به‌عنوان مثال پردازنده‌هاي سري Athlon XP) در چيپ‌ست پل شمالي قرار داشت.

حافظه به واسطه يك سري از سيم‌ها به كنترلر حافظه متصل است. اين سيم‌ها به سه گروه مختلف تقسيم مي‌شوند: داده، آدرس و كنترل. سيم‌هاي مربوط به باس داده، داده‌هاي خواندن و نوشتن را انتقال خواهند داد. در وضعيت خواندن، داده‌ها را از حافظه به كنترلر حافظه و سپس به پردازنده انتقال مي‌دهند و در وضعيت نوشتن، داده‌ها را از پردازنده به كنترلر حافظه و سپس به حافظه انتقال مي‌دهند.

تصوير 1

سيم‌هاي مربوط به باس آدرس، مشخص مي‌كنند كه داده‌ها در كدام قسمت حافظه بايد نوشته شود و يا از كدام قسمت حافظه بايد خوانده شود. سيم‌هاي كنترل، فرمان‌ها را به ماژول حافظه ارسال مي‌كنند و مشخص مي‌كنند كه اين داده‌ها چه نوع عملكردي را انجام دهند.

به‌عنوان مثال تعيين مي‌كنند كه داده‌ها مربوط به عمليات خواندن يا نوشتن (ذخيره‌كردن) هستند. در باس كنترل، سيم‌هاي مهم ديگري نيز رايج هستند كه مربوط به فركانس حافظه مي‌شوند.

شكل روبه‌رو به‌طور مختصر تمامي موارد ذكر شده از جمله نحوه انتقال اطلاعات در يك سيستم مبتني بر اينتل را نمايش مي‌دهد. در پردازنده‌هاي شركت AMD كنترلر حافظه درون پردازنده قرار دارد و بنابراين باس حافظه بدون هيچ‌گونه واسطه‌اي مستقيماً به پردازنده متصل است. (تصوير يک)

سرعت حافظه (فركانس حافظه)، حداكثر ميزان حافظه پشتيباني شده و نوع حافظه (DDR2 ،DDR و DDR3) توسط چيپ‌ست در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل و در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي K8 شركت AMD، توسط پردازنده مشخص مي‌شود.

به‌عنوان مثال سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل به دليل آن‌كه چيپ‌ست مادربورد تعيين كننده نوع حافظه است، قادر به پشتيباني از حافظه‌هاي DDR3 هستند، در حالي‌كه سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي AM2 شركت AMD از آنجا كه كنترلر حافظه درون آن‌ها نمي‌تواند حافظه‌هاي DDR3 را شناسايي كند، در حال حاضر قادر به پشتيباني از اين حافظه‌ها نيستند.

كنترلر حافظه تنها مي‌تواند يك فركانس توليد كند. بنابراين اگر روي سيستمي كه داراي كنترلر حافظه با فركانس 667 مگاهرتز (2×333 مگاهرتز) است حافظه DDR2 800 مگاهرتزي قرار گيرد تنها با فركانس 667 مگاهرتز عمل خواهد كرد. معمولاً اين محدوديت كنترلر حافظه تنها در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل مشاهده مي‌شود.

به‌طوري‌كه پردازنده شركت AMD قادر به پشتيباني از حافظه‌هاي DDR2 800 (پردازنده‌هاي مبتني بر سوكت AM2) يا حداكثر حافظه‌هاي DDR2 1066 (پردازنده‌هاي مبتني بر سوكت +Phenom AM2) هستند. موضوع جالب توجه ديگر مربوط به حداكثر ميزان حافظه‌ا‌ي است كه سيستم مي‌تواند تشخيص دهد.

بيشتر پردازنده‌هاي اينتل داراي باس آدرس حافظه 32 يا 36 بيتي هستند (منظور باس آدرس درون باس خارجي پردازنده FSB است). اين موضوع سبب مي‌شود تا پردازنده به ترتيب ‌قادر به تشخيص حداكثر 4 (32ّ2) و 64 گيگابايت (36ّ2) حافظه باشد، اما از آنجا كه كنترلر حافظه دسترسي به حافظه را تعيين مي‌كند (نه مستقيماً پردازنده) اين موضوع موجب محدوديت حداكثر ميزان حافظه مورد پشتيباني مي‌شود.

به‌عنوان مثال چيپ‌ست‌هاي سري P35 و G33 شركت اينتل مي‌توانند حداكثر از هشت گيگابايت حافظه (دو گيگابايت در هر سوكت حافظه) پشتيباني كنند. سازندگان مادربوردها ممكن است براي كاهش هزينه ساخت و توليد مادربوردهاي ارزان‌قيمت‌تر مادربوردهاي تنها با دو سوكت حافظه توليد كنند. اين موضوع موجب مي‌شود تا مادربوردهاي مبتني بر اين چيپ‌ست‌ها به جاي هشت گيگابايت تنها از چهار گيگابايت حافظه (دو گيگابايت در هر درگاه حافظه و جمعاً چهار گيگابايت) پشتيباني كنند.

به دليل اين‌كه همه انواع ماژول‌هاي حافظه قابل دسترس امروزي 64 بيتي هستند، بنابراين عرض باس حافظه 64 بيت است. فناوري Dual Channel در حقيقت به اين بخش از معماري حافظه توجه كرده است و باس حافظه را از 64 بيت به 128 بيت افزايش داده است.

Dual Channel چيست؟

كنترلر حافظه يك چيپ‌ست اگر به جاي يك عرض باس داده 64 بيتي از يك عرض باس داده 128 بيت استفاده كند، در اصطلاح داراي قابليت Dual Channel است. به عبارت ساده‌تر مادربوردهايي كه داراي چيپ‌ستي با كنترلر حافظه 128 بيتي هستند از قابليت Dual Channel پشتيباني مي‌كنند. توسط اين فناوري نرخ انتقال اطلاعات به‌طور تئوري به ميزان دو برابر افزايش پيدا مي‌كند.

حداكثر نرخ انتقال اطلاعات تئوري (MTTR) از روش زير محاسبه مي‌شود:

8/ تعداد بيت منتقل شده در هر سيکل× تعداد دفعات انتقال در هر سيکل × فرکانس واقعي= MTTR
8/ تعداد بيت انتقال داده شده در هر سيکل × فرکانس MTTR=DDR حافظه‌هاي DDR

حافظه‌هاي مبتني بر فناوري Double Data Rate) DDR) مانند DDR-SDRAM ،DDR2-SDRAM و DDR3-SDRAM مي‌توانند در هر سيكل دو مرتبه اطلاعات را انتقال دهند، اما حافظه‌هاي سنتي SDRAM تنها مي‌توانند در هر سيكل يك مرتبه انتقال اطلاعات انجام دهند. با توجه به اين موضوع حافظه‌هاي مبتني بر معماري DDR معمولاً با دو برابر فركانس واقعي شناسايي مي‌شوند.

به‌عنوان مثال يك حافظه DDR2 800 داراي فركانس 400 مگاهرتز است. بنابراين در فرمول اول بايد در قسمت «تعداد دفعات انتقال در هر سيكل» عدد دو را براي حافظه‌هاي سري DDR قرار دهيد و در صورت استفاده از فرمول دوم لازم است آنچه روي حافظه نوشته شده (به‌عنوان مثال DDR2 800 عدد 800) را قرار دهيد.

با توجه به فرمول‌هاي ذكر شده در بالا نرخ انتقال اطلاعات در يك حافظه DDR2 800 برابر با 6400 مگابايت بر ثانيه است. اگر توجه كرده باشيد برخي از سازندگان حافظه‌ها، ماژول‌هاي حافظه DDR2 800 خود را تحت نام PC2-6400 عرضه مي‌كنند.

اگر فناوري Dual Channel همراه با ماژول‌هاي حافظه DDR2 800 به كار گرفته شود، حداكثر نرخ انتقال اطلاعات تئوري حافظه دو برابر خواهد شد و از 6400 مگابايت بر ثانيه به 12800 مگابايت بر ثانيه افزايش پيدا مي‌كند. دليل اين موضوع نيز كاملاً روشن است، زيرا در هر سيكل به جاي 64 بيت، 128 بيت اطلاعات انتقال پيدا مي‌كند. اين موضوع خيلي مهم است كه به نرخ انتقال اطلاعات از نظر تئوري توجه كنيد.

تصوير 2

زماني‌كه ما اين مقادير را محاسبه مي‌كنيم، ادعا مي‌كنيم كه اين ميزان انتقال اطلاعات در هر سيكل اتفاق خواهد افتاد، اما در حقيقت چنين انتقالي هيچ‌گاه اتفاق نمي‌افتد، زيرا پردازنده و كنترلر حافظه در هر زمان صد درصد اطلاعات را انتقال نمي‌دهند.

بنابراين زماني‌كه شما نرخ انتقال اطلاعات واقعي سيستم خود را توسط نرم‌افزاري مانند SiSoft Sandraاندازه‌گيري مي‌كنيد، هميشه مقاديري پايين‌تر از حداكثر نرخ انتقال اطلاعات تئوري به دست خواهيد آورد.

به اين نكته توجه كنيد كه اين افزايش كارايي صد درصدي تنها در زير سيستم حافظه اعمال مي‌شود و هيچ‌گاه موجب افزايش كارايي صد درصد كل سيستم نخواهد شد. تنها درصد كمي از اين افزايش كارايي حافظه روي كل سيستم تأثير خواهد گذاشت.

يك كامپيوتر از قطعات متعددي تشكيل شده است كه افزايش كارايي يكي از اين قطعات حتي به ميزان دو برابر موجب افزايش كارايي كل سيستم به ميزان دو برابر نخواهد شد.

اكنون ما مي‌خواهيم جزئيات آنچه به‌طور فيزيكي در باس داده حافظه اتفاق مي‌افتد را شرح دهيم، زيرا آنچه تاكنون توضيح داده‌ايم هيچ‌گاه به‌طور عملي اتفاق نخواهد افتاد.

ابتدا به بررسي سيستمي مي‌پردازيم كه از خصوصيت Dual Channel پشتيباني نمي‌كند (يك سيستم تك كاناله Single Channel). زماني‌كه مي‌گوييم عرض باس حافظه 64 بيت است، اين موضوع به اين معني است كه بين كنترلر حافظه و درگاه‌هاي حافظه 64 عدد سيم وجود دارد. به عبارت ساده‌تر كنترلر حافظه توسط 64 عدد سيم به سوكت‌هاي حافظه متصل شده است. اين سيم‌ها از D0 تا D63 نامگذاري مي‌شوند.

تصوير 3

به‌طور كلي باس داده بين درگاه‌‌هاي حافظه تقسيم مي‌شوند. باس‌هاي كنترل و آدرس روي سوكت حافظه مناسب، در صورتي فعال خواهند شد كه مشخص باشد آدرس در كدام قسمت بايد اطلاعات را ذخيره‌كند يا از كجا خوانده شود. شكل روبه‌رو اين موضوع را به‌طور واضح نمايش مي‌دهد.

سيستم‌هايي كه از فناوري Dual Channel پشتيباني مي‌كنند داراي عرض باس حافظه 128 بيتي هستند. بنابراين 128 سيم براي اتصال كنترلر حافظه و سوكت حافظه وجود دارد.

اين سيم‌ها از D0 تا D127 نامگذاري مي‌شوند. از آنجا كه هر يك از ماژول‌هاي حافظه مي‌توانند تنها 64 بيت داده را در هر سيكل انتقال دهند، دو ماژول حافظه براي پر كردن باس داده 128 بيتي مورد نياز است.

به‌طور كلي براي آن‌كه فناوري Dual Channel فعال شود نياز به تعداد ماژول‌هاي حافظه به صورت زوج است.

اگر سيستم شما از فناوري Dual Channel پشتيباني كند، اما تنها يك ماژول حافظه روي آن قرار گيرد، به‌طور قطع اين فناوري عمل نخواهد كرد، زيرا در هر سيكل تنها 64 بيت داده انتقال پيدا مي‌كند.

دو يا چهار ماژول حافظه براي آن‌كه بتوانند به صورت Dual Channel عمل كنند بايد داراي ظرفيت‌، زمان‌بندي و فركانس يكسان باشند. (تصوير سه)

فعال كردن حالت Dual Channel
براي فعال كردن Dual Channel نياز به پشتيباني چيپ‌ست و مادربورد (در سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل) و پشتيباني پردازنده (درسيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي AMD) و دو يا چهار ماژول حافظه يكسان سازگار با حافظه مورد پشتيباني توسط مادربورد DDR-SDRAM ،DDR2-SDRAM و DDR3-SDRAM) داريد.

پردازنده‌هاي شركت AMD مبتني بر سوكت 939، 940، +AM2، AM2 و F (همچنين مادربوردهاي سوكت 462 كه داراي چيپ‌ست nForce2 هستند) از فناوري Dual Channel پشتيباني مي‌كنند. براي سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل نيز لازم است كه به دفترچه راهنماي مادربورد يا وب‌سايت سازنده مادربورد مراجعه كنيد.

تصوير 4 و 5

اگر تنها يك ماژول حافظه داشته باشيد، نمي‌توانيد از فناوري Dual Channel استفاده كنيد. بنابراين اگر قصد داريد سيستمي تهيه كنيد كه دو گيگابايت حافظه داشته باشد بهتر است دو عدد ماژول يك گيگابايتي به جاي يك ماژول دو گيگابايتي داشته باشيد، زيرا در اين صورت مي‌توانيد از ويژگي Dual Channel كه موجب افزايش كارايي مي‌شود، استفاده كنيد.

اگر مادربورد شما تنها دو اسلا‌ت حافظه داشته باشد براي فعال كردن ويژگي Dual Channel بايد درون هر دو اسلا‌ت، ماژول حافظه قرار دهيد. مادربوردهايي كه داراي چهار اسلا‌ت حافظه هستند روش‌هاي متفاوتي براي فعال كردن ويژگي Dual Channel دارند.

اگر شما چهار ماژول حافظه يكسان داشته باشيد، با قرار دادن آن‌ها روي چهار اسلا‌ت حافظه مي‌توانيد از ويژگي Dual Channel استفاده كنيد، اما اگر داراي دو ماژول حافظه هستيد بايد به روش زير عمل كنيد. (تصوير چهار و پنج)

در مادربوردهاي مبتني بر پردازنده‌هاي اينتل بايد يكي از حافظه‌ها را در اسلا‌ت يك و ديگري را در اسلا‌ت سه يا يكي از حافظه‌ها را درون اسلا‌ت دو و ديگري را در اسلا‌ت چهار قرار دهيد. بيشتر سازندگان مادربوردها با رنگ‌بندي متفاوت نحوه قرار دادن حافظه‌ها را مشخص كرده‌اند.

تصوير 6

براي استفاده از پيكربندي Dual Channel در اين مادربوردها لازم است كه حافظه‌ها را در اسلا‌ت‌هاي همرنگ قرار دهيد.

توجه: پيكربندي Dual Channel در بعضي مادربوردها مطابق روش ذكر شده در بالا نيست و براي فعال شدن حالت دو كاناله بايد حافظه را روي اسلات‌هاي يك و دو يا سه و چهار قرار داد. (تصوير شش)

اجازه دهيد اكنون توضيحات فني بيشتري ارائه كنيم. اسلا‌ت يك و دو به‌طور فيزيكي متصل به كانال A هستند، در صورتي‌كه اسلا‌ت سه و چهار متصل به كانال Bهستند.

زماني‌كه شما ماژول‌هاي حافظه را روي اسلا‌ت يك و سه يا دو و چهار نصب مي‌كنيد يعني شما هر ماژول حافظه را روي يك كانال متفاوت نصب كرده‌ايد، بنابراين هر دو باس 64 بيتي فعال مي‌شوند و عرض باس حافظه به 128 بيت افزايش پيدا مي‌كند.

اگر شما حافظه‌ها را درون كانال‌هاي يكسان قرار دهيد (نصب كردن حافظه‌ها روي كانال يك و دو يا سه و چهار) كنترلر حافظه تنها يك باس 64 بيتي را خواهد ديد و بنابراين سيستم در وضعيت Single Channel عمل مي‌كند.

تصوير 7 و 8

فعال كردن قابليت Dual Channel روي سيستم‌هاي مبتني بر پردازنده‌هاي AMD كمي متفاوت است. براي فعال كردن قابليت Dual Channel در مادربوردهاي مبتني بر پردازنده‌هاي AMD نيز بايد از حافظه‌هاي يكسان و يك جور استفاده كرد، اما با اين تفاوت كه در اين مادربوردها اسلات‌ها به صورت يك در ميان با يكديگر Dual Channelنمي‌شوند.

به عبارت ساده‌تر براي پيكربندي Dual Channel در تمامي مادربوردهاي AMD (شامل MSI) بايد حافظه‌ها را درون اسلا‌ت‌هاي همرنگ قرار داد.

در شكل روبه‌رو يك مادربورد مبتني بر پردازنده‌هاي AMD كه اسلا‌ت يك و دو آن زرد و اسلا‌ت سه و چهار آن بنفش است نمايش داده شده است. براي پيكربندي Dual Channel در اين مادربورد تنها لازم است كه حافظه‌ها را درون اسلا‌ت‌هاي همرنگ قرار داد. (تصوير هفت و هشت)

بررسي فعال شدن Dual Channel

تصوير 9

بعد از پيكربندي Dual Channel لازم است بررسي شود كه آيا حافظه‌ها در اين وضعيت عمل مي‌كنند يا خير ؟ بيشتر مادربوردهاي رايج، اطلاعات مربوط به وضعيت Dual Channel را در صفحه POST (صفحه سياه رنگي كه بعد از روشن كردن سيستم ديده مي‌شود و مشخصات پردازنده، مادربورد، ميزان حافظه و هارد‌ديسك‌ها را نمايش مي‌دهد) نشان مي‌دهند.

در اين صفحه در صورتي‌كه مادربورد در وضعيت Dual Channel قرار گرفته باشد، عبارت Dual Channel و در غير اين‌صورت عبارت Single Channel نمايش داده خواهد شد. (تصوير نه)

تصوير 10

روش ديگر، استفاده از برنامه‌هاي تشخيص مشخصات‌ سخت افزار است. ما توصيه مي‌كنيم از نرم‌افزار CPU-Zبراي بررسي اطلاعات مربوط به حافظه استفاده كنيد.

در اين برنامه و در منوي Memory گزينه‌اي به نام #Channels وجود دارد. در صورتي‌كه جلوي اين گزينه عبارت Dual درج شده باشد به اين معني است كه سيستم در وضعيت Dual Channel عمل مي‌كند.

در اين منو همچنين مي‌توان اطلاعاتي در مورد فركانس حافظه و نحوه زمان‌بندي آن به دست آورد.

لازم به ذكر است كه در بخش فركانس حافظه، فركانس واقعي حافظه نمايش داده مي‌شود كه بايد ضربدر عدد دو (در صورت استفاده از حافظه‌هاي خانواده DDR) شود.

در شكل زير فركانس حافظه مورد استفاده ما 333 نمايش داده شده است، اما در حقيقت اين حافظه يك DDR2 667 است. (تصوير ده)

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: بازدید از این مطلب : 1729

امتیاز مطلب : 8

تعداد امتیازدهندگان : 3

مجموع امتیاز : 3

تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1390 | نظرات ()

پسوندها در کارتهای گرافیکی

نوشته شده توسط : سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

دو شرکت بزرگ تولید کننده کارتهای گرافیکی که بازار کشور ما رو به تسخیر خودشون در آوردن (NVDIA و ATI)، کارتهای گرافیک خودشون رو با پسوندهای مختلفی عرضه می کننده تا مشتریاشون بفهمن که چی می خرن! (ما که نفهمیده خریدیم!)

پسوندها در کارت هاي گرافيکي شرکت Nvidia

پسوند LE : وقتي کارتي را مشاهده کرديد که داراي اين پسوند مي باشد بدانيد که پردازشگر اين کارت با حداقل فرکانس خود فعاليت مي کند و فرکانس آن پايين مي باشد. اين نوع کارت ها به عنوان ضعيف ترين و ارزان ترين کارت هاي شرکت Nvidia شناخته مي شود.

پسوند XT : در اين کارت ها فرکانس پردازش گر و حافظه از مقدار فرکانس استاندارد کمتر مي باشد ولي به علت وجود رابطه حافظه پيشرفته 256 بيتي کاهش فرکانس پردازش گر و حافظه تا حدودي جبران شده است اين نوع کارت ها براي کارهاي نيمه حرفه اي خوب مي باشند.

پسوند GT : اين نوع کارت هاي گرافيکي که از پسوند GT استفاده مي کنند از پرفروش ترين کارت هاي Nvidia مي باشند و علت آن بهره گيري از حافظه پر سرعت GDDR3 مي باشد که باعث افزايش پهناي باند حافظه کارت گرافيک به مقدار زياد مي شود. در اين نوع کارت ها فرکانس پردازه نيز ارتقاي چشمگيري کرده است.

پسوند Ultra : اين پسوند در کارت هاي پيشرفته سري 5 و 6 شرکت Nvidia به کار مي رود استفاده از اين پسوند به اين معناست که واحد پردازش گرافيکي کارت از فرکانس بيشتري در مقايسه با مدل هاي استاندارد برخوردار است.

پسوند Ultra Extreme :در اين نوع کارت ها فرکانس پردازش گر و حافظه افزايش پيدا کرده است و به طور کلي اين پسوند در کارت هاي سري T به کار مي رود البته قيمت اين نوع کارت ها نيز بالا مي باشند.

پسوند GTX : حتما تا به حال به اين پسوند بارها برخورد کرده ايد. اين پسوند مخصوص کارت هاي سري 7 به بالا مي باشد وجود اين پسوند نشان مي دهد که پردازنده گرافيکي اين کارت از قابليت پيشرفته اي براي پردازش تصاوير سه بعدي برخوردار است.

پسوند GS : اين پسوند حالت ضعيف شده پسوند GT است که شرکت Nvidia براي سطح متوسط با بالا ارائه کرده است هدف از ارائه اين نوع کارت ها اين مي باشد که کاربران با پرداخت هزينه نه چندان زيادي کارت گرافيکي خود از قابليت در کاربردهاي 3 بعدي استفاده کند در اصل اين کارت نسخه OverClock نشده از از سري GT مي باشد.

پسوند هاي ديگري نيز وجود دارد مانند TDH , TC, SE, GTS و ..... ولي مهم ترين پسوند ها آن هايي مي باشند که بيان شد.

پسوند ها در کارت هاي گرافيکي شرکت Ati

پسوند SE : کارت هايي که از اين پسوند استفاده مي کنند کارت هايي مي باشند که داراي پهناي حافظه پايين هستند مثل کارت X300 که داراي رابط حافظ ( پهناي باند ) 128 بيتي مي باشد ولي نوع SE آن داراي پهناي باند 64 بيتي است .

پسوند Pro : در اين نوع کارت ها فرکانس پردازنده گرافيکي و حاقظه گرافيکي افزايش يافته است که اين عامل باعث افزايش کارايي اين نوع کارت گرافيک در پردازش سه بعدي مي شود

پسوند XT : اين پسوند نوع توسعه يافته پسوند pro مي باشد. در اين نوع کارت ها پردازنده با فرکانس بالاتري نسبت به پسوند pro فعاليت مي کند. بطور کلي اين پسوند در کارت هاي نيمه حرفه اي شرکت Ati به کار ميرود.

پسوند XTX : اين پسوند به تازگي توسط شرکت Ati معرفي شده نشان دهنده بالاترين کيفيت و قدرت گرافيکي در کارت هاي اين شرکت است. کارت هايي که داراي چنين پسوندي مي باشند از فرکانس پردازنده و حافظه بسيار بالايي يرخوردار مي باشند و به عنوان حرفه اي ترين کارت هاي Ati شناخته مي شوند.

از پسوند هاي ديگر شرکت Ati مي توان به VIVO و XTPE اشاره کرد.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: بازدید از این مطلب : 1877

امتیاز مطلب : 3

تعداد امتیازدهندگان : 2

مجموع امتیاز : 2

تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1390 | نظرات ()

آموزش کار با تنظیمات موس (Mouse Option)

نوشته شده توسط : سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

استفاده از موس در کامپیوتر از سال ۱۹۸۴ و همزمان با معرفی مکینتاش آعاز گردید . با عرضه موس ، کاربران قادر به استفاده از سیستم و نرم افزارهای مورد نظر خود با سهولت بیشتری شدند. امروزه موس دارای جایگاه خاص خود است . موس قادر به تشخیص حرکت و کلیک بوده و پس از تشخیص لازم ، اطلاعات مورد نیاز برای کامپیوتر ارسال تا عملیات لازم انجام گیرد.

درسیستم های اولیه نیازی به استفاده از موس احساس نمی گردید، چون کامپیوترهای آن زمان دارای اینترفیسی مشابه ماشین های تله تایپ و یا کارت پانج برای ورود اطلاعات بودند. ترمینال های متنی اولیه، چیزی بیشتر از یک تله تایپ شبیه سازی شده نبودند ( استفاده از صفحه نمایشگر در عوض کاغذ ). چندین سال طول کشید تا کلیدهای پیکانی در اغلب ترمینال ها مورد استفاده قرار گرفتند( اواخر ۱۹۶۰ و اوایل ۱۹۷۰ ) . ادینورهای تمام صفحه اولین چیزی بودند که از قابلیت های واقعی کلیدهای پیکانی استفاده کردند. مداد های نوری برای سالیان زیادی بر روی ماشین های متفاوت ، بعنوان یک دستگاه اشاره ای استفاده می گردیدند. Joysticks و دستگاه هائی دیگر در این خصوص در سال ۱۹۷۰ رایج شده بودند. زمانیکه موس بهمراه کامپیوترهای مکینتاش ارائه گردید یک موفقیت بزرگ بدست آمده بود.عملکرد موس کاملا” طبیعی بود. قیمت موس ارزان و فضای زیادی را اشغال نمی کرد. همزمان با حمایت سیستم های عامل از موس ، استفاده از موس رشد بیشتری پیدا کرد. زمانیکه ویندوز ۳/۱ از یک رابط گرافیکی بعنوان استاندارد استفاده کرد، موس بعنوان یک وسیله و اینترفیس بین انسان - کامپیوتر، جایگاه خاص خود را کسب نمود.

حال بعد از آگاهی از سرگذشت موس ، تصمیم گرفته ایم که در این قسمت به شما آموزش نحوه کار با تنظیمات موس را در ویندوز XP بیاموزیم در این آموزش موارد زیر را خواهید آموخت:

- نحوه ی عوض کردن کلیک چپ با راست
- تعیین سرعت دابل کلیک
- نحوه ی فعال کردن قفل کلیک یا ClickLock
- تغییر شکل موس
- تعیین سرعت حرکت موس
- فعال کردن چسبانک برای موس
- تنظیمات مربوط به نمایش موس
- تنظیمات مربوط به غلتک موس
- و….
مطمئناً بسیاری از شما دوستان نحوه کار با این تنظیمات را می دانید ، اما در این آموزش بعضی از مسائل جالب توجه مطرح شده است که دانستن آن خالی از لطف نیست . امیدوارم که این آموزش لذت ببرید (دانلود آموزش در بخش ادامه مطلب…)

دانلود آموزش (لینک غیر مستقیم) | حجم : ۵۸۰ کیلوبایت

Download آموزش از سرور دوم (لینک غیر مستقیم)

دانلود از سرور سوم (لینک غیر مستقیم)
توجه: برای دانلود از سرور دوم ابتدا وارد صفحه ای می شوید که اسم سایتهای مختلفی در آن نوشته شده است ، پس از انتخاب سایت مورد نظر خود ، به دانلود فایل در آن سایت بپردازید.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: بازدید از این مطلب : 1954

امتیاز مطلب : 19

تعداد امتیازدهندگان : 6

مجموع امتیاز : 6

تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1390 | نظرات ()

سـرویـس GPRS چـیسـت؟

نوشته شده توسط : سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

GPRSکه مخفف عبارت General Packet Radio Service است، اکنون در بیش‌تر تلفن‌های همراه در جهان وجود دارد و بخشی از مجموعه فن‌آوری‌هایی است که برای نزدیک‌تر کردن شبکه‌های نسل دومـ تلفن همراه به کارایی شبکه‌های نسل سومـ طراحی شده‌اند تا ‌آن‌ها را قادر سازد اطلـاعات را بسیار سریع‌تر ارسال و دریافت کنند.

GPRS

در حالی که شبکه‌ی GSM (نسل دومـ) برای مکالمات صوتی عالی به شمار میرود اما در زمینه‌ی ارسال و دریافت داده‌ها محدود شده و تلفن‌های GSM از یک فن‌آوری به نامـ Circuit Switched Data - CSD - برای ارسال اطلـاعات استفاده می‌کنند. تلفن‌های GSM برای استفاده از این فن‌آوری لـازمـ است قبل از ارسال اطلـاعات (مانند برقراری یک تماس صوتی) ارتباط ویژه‌ای را با شبکه برقرار کنند که تا 30 ثانیه زمان میبرد و به محض اتصال به شبکه اطلـاعات ارسال یا دریافت می‌شوند و کاربر باید برای مدت زمانی که آنلـاین بوده پول پرداخت کند اما سرعت انتقال اطلـاعات نسبتا کند است. اما GPRS که از عبارت General Packet Radio Service (سرویس‌ بسته‌های رادیویی)، گرفته شده روش ارتقای تلفن‌های نسل دومـ (2G) به شمار میرود تا ‌آن‌ها را قادر سازد اطلـاعات را بسیار سریع‌تر ارسال و دریافت کنند.

تلفن‌های همراه با اتصال به سرویس GPRS به اینترنت متصل هستند و می‌توانند اطلـاعات را فوری و با سرعت بالـاتری منتقل کنند که معمولـا بین 32 تا 48 کیلوبایت بر ثانیه است و کاربر برخلـاف شبکه GMS در GPRS براساس مقدار اطلـاعاتی که منتقل کرده پول پرداخت می‌کند به علـاوه مزیت اضافی GPRS این است که اطلـاعات می‌توانند همزمان با انجامـ مکالمه صوتی منتقل شوند. ویژگی کلیدی یک شبکه نسل سومـ (3G) قابلیت انتقال حجمـ بالـایی از اطلـاعات در سرعت بالـا است که تا دو مگابایت بر ثانیه می‌رسد و اعمالی نظیر مکالمه ویدیویی، دانلود ویدیوها، مرور وب، ایمیل و غیره را امکان‌پذیر می‌سازد. GPRS مبتنی بر بسته است که در آن اطلـاعات GPRS در مجموعه‌ای از بسته قرار می‌گیرند که می‌توانند بر روی مسیرهای متعددی در یک شبکه روت شوند و در نقطه دریافت مجددا به همـ بپیوندند؛ خود اینترنت مثالی از شبکه‌ی اطلـاعات بسته‌یی است. سرویس GPRS برای نخستین بار امکان اتصال دائمی به اینترنت در تلفن همراه را فراهمـ کرد و هر سرویسی که برروی اینترنت ثابت امروز - پروتکل انتقال فایل FTP- مرور وب، چت، ایمیل، تل نت - انجامـ می‌گیرد در شبکه‌های تلفن همراه دارای سرویس GPRS قابل دسترس خواهد بود.

این سرویسها کاربردهای متعددی را در شبکه‌های GSM که به علت محدودیت سرعت CSD موجود نبودند و طول سرویس پیامـ کوتاه یا همان SMS را که 160 کاراکتر است، تسهیل میکند. GRPS تمامی برنامه‌های اینترنتی را که کاربر معمولـا در رایانه انجامـ می‌دهد مانند مرور وب و چت بر روی شبکه تلفن همراه، انتقال اطلـاعات و قابلیت دسترسی و کنترل از راه دور دستگاه‌های خانگی را امکان‌پذیر می‌کند. GPRS امکان ارسال اطلـاعات در حجمـ بالـا را بر روی شبکه‌های تلفن همراه با سرعتی که سه تا چهار برابر بیشتر از سیستم‌های GSM قراردادی است می‌دهد. GPRS با امکان‌پذیر کردن انتقال سریع‌تر، فوری و موثر اطلـاعات را در شبکه تلفن همراه سرویس داده تلفن همراه نسبتا کمـ هزینه‌ای نسبت به SMS به شمار می‌رود. کاربران برای استفاده از GPRS باید یک تلفن همراه مجهز به امکان GPRS یا مودمـ آن برای لپ تاپ‌ها و رایانه‌های جیبی PDA و اشتراک در شبکه تلفن همراهی که از GPRS پشتیبانی می‌کند داشته باشند؛ همچنین اشتراک GPRS نیز باید برای آن‌ها فعال شود. امکان ارسال MMS در شبکه‌های GPRS وجود دارد؛

MMS یا Mutimedi Messaging Service استاندارد برای سیستمهای پیامـ‌رسانی تلفنی است که تحول سرویس پیامـ کوتاه یا SMS محسوب می‌شود. MMS مانند SMS شیوه‌ای برای ارسال پیامـ از تلفنی به تلفن دیگر است با این تفاوت که می‌تواند بجز متن دارای صدا، تصویر و ویدیو نیز باشد. به علـاوه ارسال پیامـ MMS از یک تلفن همراه به یک آدرس ایمیل امکان‌پذیر است. چهار فورمت متن - فورمت شده با فونت و رنگ و غیره - تصویر با فورمت GIF و JPEG، صوتی (MIDI و MP3) و ویدیو (MPEG) می‌توانند در پیامـ MMS جای بگیرند و پیامـ MMS برخلـاف SMS که محدود به 60 کاراکتر است محدودیتی در اندازه ندارد.

:: موضوعات مرتبط: , ,
:: بازدید از این مطلب : 1701

امتیاز مطلب : 20

تعداد امتیازدهندگان : 7

مجموع امتیاز : 7

تاریخ انتشار : دو شنبه 9 خرداد 1390 | نظرات ()

راهنمای استفاده از سرویس GPRS ایرانسل

نوشته شده توسط : سایت رسمی حسابداری و حسابرسی

شبکه GPRS ایرانسل از روز شنبه 5 اسفند 85 رسما افتتاح شده است و ارسال تنظیمات GPRS برای مشتریان آغاز گردیده است. ایرانسل تنظیمات GPRS را از طریق پیام کوتاه (SMS) برای مشترکین ارسال می نماید. درصورتیکه پیام کوتاه حاوی تنظیمات را دریافت و یا ذخیره نکرده اید، می توانید با شماره گیری Yes/Ok#5*3*130* این اطلاعات را دریافت نمایید.

توجه:

پس از دریافت پیام کوتاه حاوی تنظیمات، آنرا باز و در گوشی ذخیره (save) نمایید تا تنظیمات GPRS به گوشی منتقل شود.

برای اولین بار در ایران اینترنت 24 ساعته در تلفن همراه شما!

درهنگام حرکت و رفت و آمد، بدون هیچ زحمتی می توانید به شبکه جهانی اینترنت متصل باشید.

(General Packet Radio Service) GPRS سرویسی است که از طریق آن شما همیشه و همه جا آنلاین بوده و می توانید از اینترنت استفاده نمایید. شما می توانید از طریق لپ تاپ، رایانه دستی (PDA) یا مرورگر WAP روی گوشی خود در کمترین زمان به اینترنت متصل شوید.

چگونه می توان به GPRS متصل شد؟

گوشی شما باید برای اتصال به شبکه GPRS مناسب باشد (برای اطلاع از این موضوع اینجا را کلیک کنید).

تنظیمات GPRS بطور خودکار در یک پیام کوتاه (SMS) برای شما ارسال می شود. برای آنکه تنظیمات این سرویس به گوشی شما منتقل شود، باید اطلاعات ارسال شده را در تلفن همراهتان ذخیره (save) کنید.

اگر از دیتا کارت (PCMCIA) برای اتصال لپ تاپ خود استفاده می کنید، هنگام نصب کارت یا تنظیم اتصال به شبکه این اطلاعات را وارد کنید (*اسامی اطلاعات زیر ممکن است برای مدل های مختلف کارت متفاوت باشد):

Item	Value
Connection Name	Irancell-GPRS
Bearer	GSM-GPRS/GPRS
APN	mtnirancell
Home Page	http://vitrin.irancell.ir
WAP Proxy	10.131.26.138
Port	9201
Service	CO-WSP
HTTP Proxy	10.131.26.138
Port	8080
Service	HTTP

این سرویس برای کلیه مشترکین ایرانسل (اعم از پیش پرداخت یا پرداخت ماهیانه) که گوشی با قابلیت GPRS دارند، موجود می باشد.

نحوه دسترسی به اینترنت

پس از اینکه از تنظیمات گوشی خود مطمئن شدید و علامت اتصال به شبکه GPRS (یک علامت G یا یک مثلث برعکس در کنار علامت آنتن) بر روی صفحه تلفن همراه شما ظاهر شد، می توانید با انتخاب مرورگر (WAP/ Web browser) در منوی گوشی خود و سپس وارد کردن آدرس اینترنتی (URL) به شبکه جهانی اینترنت دسترسی پیدا کنید.

این مرورگر (browser) در اغلب گوشی ها با علامت "کره زمین" نشان داده شده است.

رایانه دستی (PDA) و GPRS

با داشتن یک PDA و سرویس GPRS، جهان در دستان شماست. می توانید ایمیل تان را چک کرده و گشتی در اینترنت بزنید. امروزه رایانه های دستی به سرعت در حال فراگیر شدن هستند بطوریکه بسیاری از وب سایت ها نسخه هایی از صفحات خود را بطور ویژه برای کاربران PDA طراحی نموده اند تا صفحات بطور کامل با اندازه صفحه رایانه دستی شما سازگار باشند.

حتی برای مرور آن دسته از وب سایت هایی که نسخه ویژه PDA ندارند نیز مشکلی وجود نخواهد داشت. صرفاً مجبورید در صفحه کمی بالا و پایین بروید تا کل صفحه را مشاهده کنید.

آشنایی با GPRS

GPRS در واقع روش نوینی برای ارسال داده ها از طریق تلفن همراه است. با استفاده از GPRS:

• اینترنت از آن شماست!

با قابلیت GPRS تلفن همراهتان می توانید 24 ساعته به اینترنت متصل باشید.

اینترنت همه جا، همه وقت

اطلاعات بر سرانگشتان شما جاریست! دیگر محدود به دفتر کار، میزتان یا رایانه تان نیستید.

همیشه آنلاین هستید!

بطور دائمی به اینترنت متصل هستید و صرفاً برای ارسال و دریافت اطلاعات هزینه می پردازید. بنابراین نگران هزینه آنلاین بودن خود نباشید.

سرعت و راحتی اینترنت

مرور اینترنت یا ذخیره اطلاعات (download) به سادگی و با سرعتی بالا امکانپذیر است. همیشه اولین چیزی که روی گوشی شما ظاهر می شود، متن ها و لینک های موجود در صفحه است تا سرعت شما برای دسترسی به داده های مورد نظرتان افزایش یابد.

هزینه منطقی

صرفاًٌ زمانی هزینه به حساب شما منظور می شود که داده ای ارسال و یا دریافت کرده باشید. همین! شما برای متصل ماندن به شبکه جهانی هزینه ای نمی پردازید. این منصفانه است زیرا شما فقط پول آنچه را مصرف می کنید می پردازید.

تعرفه GPRS

بطور کلی حجم داده ها براساس بایت سنجیده می شود. همانطور که می دانید، حدوداً به هر 1000 بایت یک کیلوبایت (KB) و به هر 1000 کیلوبایت یک مگابایت (MB) می گویند. شما به آسانی می توانید در هرلحظه هزینه های خود را محاسبه کنید. کافی است تا تعداد بایت هایی که ارسال یا دریافت کرده اید را در تعرفه ضرب کنید.

لطفاً به خاطر داشته باشید که کارکرد دیتای شما شامل کلیه اطلاعاتی خواهد بود که توسط خود شما یا به صورت خودکار از گوشی، رایانه دستی یا لپ تاپ شما ارسال و یا دریافت می گردد.

برای مشاهده تعرفه GPRS اینجا را كلیك كنید.